POR UN TREN QUE VERTEBRE O TERRITORIO E ARREFRÍE O PLANETA
Mentras este fin de semana o Sector Federal ferroviario da CGT celebraba o seu II congreso ordinario en Antequera, Málaga, daba por comezo, tamén, unha semana de mobilizacións por un tren que vertebre o territorio e arrefríe o planeta. O congreso comezou cunha manifestación na propia Antequera por un Ferrocarril Público e Social. Esta vaga de mobilizacións chega a Galicia o próximo venres 22 de Outubro. Haberá concentracións en Vigo na Estación de Guixar e na Coruña na Praza de San Cristobal fronte a estación. Estas concentracións están convocadas pola Coordinadora Galega Polo Tren Público, Social e Sostible que engloba, ademais da CGT, a organizacións ecoloxistas.
Sobre a actualidade do ferrocarril xa realizamos, aquí en La Campana, unha extensa entrevista co coordinador do sector ferroviario da CGT en Galicia, Juantxo, que ocupou as follas dedicadas aos conflitos colectivos dos números 15, 16 e 17 desta VI época. Naquela entrevista Juantxo explicábanos polo miúdo os detalles, aspiracións e motivos desta loita permanente. Unha loita que non se pecha na defensa dos dereitos laborais dos traballadores do sector ferroviario senón que convertese nunha loita global que pon de manifesto a procura permanente de solucións para este sucio mundo en que vivimos, característica da visión do anarcosindicalismo. Para esta ocasión reproducimos o manifesto da Plataforma para esta semana de loita a nivel estatal.
A declaración do ano 2021 como ano europeo do ferrocarril supón unha oportunidade para relanzar e poñer en primeiro lugar de prioridades a defensa do ferrocarril como medio de transporte seguro, ao servizo das persoas e medioambientalmente sostible.
Os sucesivos gobernos do PP e PSOE realizaron durante os últimos anos unha política de transporte ferroviario orientada á súa liberalización e privatización, destinando inxentes cantidades de diñeiro público á construción de liñas de Alta Velocidade que puidesen facer atractiva a chegada de operadores privados e abandoando os investimentos nas liñas ferroviarias normais/convencionais, utilizadas polo 95% das persoas que usan o tren. A Alta Velocidade consumiu grandes investimentos públicos, ten un gran impacto ambiental e enerxético, e contribuíu ao illamento de infinidade de zonas rurais. Esta concepción do transporte afástase do papel de prestación de servizo público, de vertebración do territorio e de reequilibrio territorial que debe xogar o ferrocarril.
A progresiva diminución de servizos nos municipios de menos de 20.000 habitantes está contribuíndo directamente á súa desaparición, xa que as persoas que viven neles necesitan desprazarse para acceder a servizos de primeira necesidade como a educación, a sanidade ou as consultas a profesionais de todo tipo. Igualmente, devanditos servizos de transporte resultan fundamentais para que as mulleres que sofren violencia de xénero poidan ter unha vía de saída da contorna no que sofren este maltrato, así como acceso a servizos e recursos de diverso tipo. Ademais, unha rede ferroviaria descentralizada e accesible representa un instrumento indispensable para lograr unha repoboación xuvenil das zonas baleiradas.
Doutra banda, non podemos esquecer que vivimos nunha situación de urxencia climática na que o ferrocarril é unha peza crave na imprescindible descarbonización do transporte. A aposta por un errado modelo baseado na estrada e no automóbil ten debilitado un sistema ferroviario normal/convencional e electrificado, que hoxe debería xogar un papel central na loita climática. É prioritario centrar esforzos no transvase ao ferrocarril de mercancías e persoas que hoxe son transportadas por estrada. Reivindicamos o ferrocarril como un dos modos de transporte máis eficientes enerxéticamente e con menores emisións; eixe dunha mobilidade sostible e multimodal que contribúe tanto á construción de cidades máis habitables como ao equilibrio do conxunto do territorio. A estes criterios deberían responder a planificación e debates sobre transporte e mobilidade en todos os ámbitos, desde o máis global aos locais, con actuacións que contribúan responsablemente ao arrefriamento do planeta.
Desde as plataformas polo tren e as organizacións asinantes deste manifesto, conscientes da importancia social, vertebradora e sostible do transporte ferroviario, trasladamos unha proposta á cidadanía para facer posible un xiro radical nas políticas de transporte, e así avanzar cara a un modelo sostible onde a mobilidade a pé, en bicicleta e en tren sexan a prioridade, e o resto de modos sexan subsidiarios e complementarios en tanto non reduzan ao mínimo a súa agresividade medioambiental.
Fonte: SFF-CGT